Love
Love Love What we can say about it? it's everything we need, it's
everything we want & it's everything we hope in! I don't need
nobody, I don't feel nobody, I don't call nobody but you my one and
only!
All
...
კითხვის გაგრძელება »
|
santeli cimcimebs iwvis igventeba wynari dilia suls
esambuleba...me ki menatrebi...santeli ki ganagrdzobs cimcims da dneba
da sadacaasruliad gaqreba ise ukvalod rogorc me,romelmac shenshi
aravitari kvali datova...rogor? sul ubralod me axla marto da kvlav
menatrebi magrm me ki garwmuneb ushenobit rom daviglebi me shentan
moval xelmeored davibadebi,moval da getyvi, rom me shen miyvarxar
ucnauri tavdaviwyebit..iqneb iqneb uarmyo da sxva gza mirchi
...
კითხვის გაგრძელება »
|
Dzzzan magari suratebia Ra!! aba sruliadshi shevdivarT yvela :P
Dzan magari suraTebi ra !!
shemifaseT 
|
I
LOVE YOU...I don't mind you read my stuff.. i don't have shame to admit
that you still have the body that i desire and the affections that i
dream every night... I'm still completly in love with your eyes... with
your way to talk and gestures... for the way you involve me and make me
give up from all the things that i'm attracted for... don't try to
understand what i write.. you'll never make it... I think you're
afraid.. i don't. I Lost it.
I make mistakes, i made them before and
i'll continue to make them.Thats my verb. That's me...and isn't what's
left... is what's to come...
...
კითხვის გაგრძელება »
|
Forget his name, Forget his face,
Forget his kiss, his warm embrace
Forget the love that you once knew
Remember he has someone new.
Forget him when they play your song,
Forget you cried the whole night long,
Forget how close you two once were,
Remember he has chosen her.
Forget you memorized his walk,
Forget the way he used to talk,
Forget the things he used to say,
Remember now he's gone away.
Forget his laugh, Forget his grin,
Forget the dimple on his chin,
Forget the way he held you tight
Remember he's with her tonight.
Forget the time that went so fast,
Forget the love that now is past,
Forget he
...
კითხვის გაგრძელება »
|
სიყვარული არის ფაცხა,
ამ ფაცხაში დამრჩა რაცხა,
დამეხმარეთ ვინცხამ რაცხა
სიყვარულმა დამამარცხა......:D
|
გახსოვთ, ვიყავით ერთად დღე-ღამე,
ვარსკვლავებს ფიქრებს ვუზიარებდით,
მთვარეც გვიცქერდა ხან თქვენ და ხან მე,
მზე დაგვნათოდა... ვუნიავებდით...
გახსოვთ, რამდენი ცრემლი გვდენია,
ხან ვერ გვიძლებდა ვეღარც ცხოვრება,
ჩვენს სულებში ხომ დუღდა გენია,
ჩვენი სიბრიყვეც გემახსოვრებათ...
გახსოვთ, მესროლეთ მაშინ ის გუნდა
თუმცა მეტკინა მაინც მომცილდა,
გემახსოვრებათ ჩვენი იუდა,
-ჩვენს იესოს რომ ლოყას კოცნიდა...
-გახსოვთ ყვავილებს როცა ვტკეპნიდით?
-მინდორზე წოლა, თავდავიწყებით?
მე საუკუნო ძმობას შეგპირდით,
მე არასოდეს დამავიწყდებით
|
მოყევი სიტყვებით მოყევი ფრაზებით
მოყევი უჩუმრად მალული აზრებით
აიღე ფურცელი გაავლე ხაზები
რაიყო თამამად კიარ გიბრაზდები
დახატე ის რასაც შენ გული გკარნახობს
დამალე ფურცელი უცხომ რომ არ ნახოს
რაიცი რას იტყვის იქნებ ვერ გაიგოს
იქნებ მოეწონოს და თანაც წაიღოს
აიღე ფურცელი და გულთან დამალე
ამ სიტყვებს ნუ ელი იჩქარე თან მალე
რომ მნახავ უჩუმრად უსიტყვოდ მომეცი
ნუ მეტყვი ახლავე პასუხი გამეცი
მაცადე გავიგო ჩემს გულში გავივლო
გრდზნობები რომელიც ფურცელზე დახატე
მაგრამ შენ გულმა უჩუმრად გაგიგო
და გიტხრა გრდზნობები სათუთად დამალე
|
არ ვიცი...საიდან როგორ დავიწყო.
შენ რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი ღვთის საჩუქარი მეგონე!
მეგონა მართლა გიყვარდი და ეს შესაძლებელი იყო!
მაგრად შევცდი...ვაი რომ მწარედ შევცდი.
შენ ერთ დღეს მოინდომე ჩემი მიტოვება...
და მიმატოვე...საბოლოოდ ოცნებები დამიტოვე მხოლოდ
გული მატკინე,ეხლაც მტკივა გული,და ცუდად ვარ!
რატომ მიმატოვე? ეს არ უნდა გაგეკეთებინა...
ჩემი გულისთვის მაინც!ხო იცოდი რომ თავგანწირვით მიყვარდი...
გელოდე,ძალიან ბე
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ვიცი დადგება დრო მიცვალების,
ვიცი ოდესღაც წარღვნის დროც მოვა,
მარამ იქნება დრო ბრწყინვალების
როცა მიხილავს საიათნოვა...
როცა შევხვდები გოგლას, გელოვანს
ბარათაშვილი რომ მნახავს დაჭრილს,
საფლავის ქვაზე ფურცლებს ფენოვანს
გავატან მზითვად ლექსების აჩრდილს...
და თუ მეუფეც გამესაუბრა
და ანგელოზთა ბატალიონი,
-მაშ უკურთხიათ პოეტთა სუფრა
და სუფრის თავში გალაკტიონი...
სადღეგრძელო კი ლოცვის გარდა
მე როგორც მითხრეს სამია,
ჩემ ოცნებებსაც აეხდება ფარდა
თუ იქ ცარიელი სკამია..
|
ვუყურებ ცარიელ ჭიქას და გამომყავს სიტყვები ფურცელზე
ფიქრის უკუნიდან. მერე ვშლი. წაშლილი სიტყვები - დღის ანასხლეტნი,
ანდერძივით ხალხი და ყოველდიურობისაგან დაღლილი თვალები. გამოხედვა
მსგავსი გახედნილი ცხენის. მეშინია არ დავემსგავსო მათ. მეშინია
მომავლის... უფრო ხვალის, ვიდრე თუნდაც ჩემი სიკვდილის დღის. თითქოს
დავნებდი ცხოვრებას - სისუსტით გამოწვეულ სიბინძურეში ჩავეფალი. მე
ვგრძნობ, რომ თუ არ შევიცვალე და არ შევცვალე მიმდინარეობა დღეთა ჩემთა,
აუცილებლად დავიღუპები. ვერაფერს მივაღწევ და ვერ შევქმნი ცხოვრებაში, ეს
კი ჩემთვის დაღუპვაზე მეტია. მიზნის არქონა განაპირობებს სამყაროსადმი
ინდიფერენტულს დამოკიდებულებას და ჩემი სურვილებიც თითქოს შეფუთეს უნიჭო
ეშმაკებმა! მეც იძულებული ვარ, ვიყო ცუდი და დავკმაყოფილდე შენაფუთით...
<
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ანგელოზს ეჭირა გრძელი პერგანეტი,
მწუხარე თვალებით მიწას დაჰყურებდა.
მშვიდობით, მშვიდობით! ამაოდ დაგენდე,
ელვარე საღამოვ ალმას საყურეთა!
ბაგეთა ლოცვაო, დიდება და ძეგლო,
უთუოდ მახსენებ ოდესმე... ოდესმე!
გრაალის კოშკები, ლიდიის სამრეკვლო
შენს ფეხქვეშ დაიმსხვრა და გლოვა მომესმა.
ოჰ! როგორ გაფითრდა ციურთა თანადი
ოცნება, ნახაზი საგანთა უარით,
ღრუბელი ფერადი და ალვა ტანადი,
რომელსაც აზიის ცით გადაუარეთ.
ანგელოზს ეჭირა გრძელი პერგანეტი
და ფოთლებს ისროდა სიფითრე ბარათის.
ამაოდ დაგენდე, და ჩვენ ერთმანეთი
ამაოდ გვინდოდა, მშვიდობით მარადის!
ქარვათა მორევში დაეშვა ფარდები –
საღამო კანკალებს შიშით და რიდობით,
საღამო ნელდება და კვდება ვარდები...
...
კითხვის გაგრძელება »
|
მინდა ჩაგიხუტო მაგრად,
მინდა რაღაც გითხრა ყურში,
მაგრამ მე უშენოდ ვდგავარ
და შენს ნაფეხურებს ვკოცნი.
ისევ მომენატრე ძლიერ,
ისევ ამედევნე ფიქრად
ჩუმად გელოდები მაგრამ,
ვაი რომ ვერ გხედავ სიზმრად.
ვიცი უშენობა მომკლავს,
ვიცი დავიღვრები ცრემლად,
მე შენს ნაფეხურებს ვკოცნი
და ფიქრებს მოვყავარ შენთან
|
მენატრები...იცი როგორ მენატრები?!-
მელანდები.....
ძლიერ მწადდი.. იცი როგორ ძლიერ მწადდი?!
შენ კი წადი...
მესიზმრები,ისე ხშირად მესიზმრები,
გეფიცები,ჩემი საფიცარი მხოლოდ შენ იქნები...
იცი რაა მონატრება საშინელი,
რაცა გტანჯავს მარტოობის ბნელი ღამე?
დამეხმარე....
და თუ მართლაც შენ მიწამლებ,გეფიცები,
რომ სიცოცხლის არასოდეს დავთვლ
...
კითხვის გაგრძელება »
|
ო, რა მარტოა, ღმერთო ჩემო, ადამიანი,
ისიც, რომელიც თითქოს ქვეყნად არ არის მარტო,
სამგლოვიარო რიტუალმა გადაიარა
და შენ იკავებ შენთვის მკაცრად მოზომილ ფართობს.
ყველაზე ერთგულს და ყველაზე უფრო ახლობელს
გაჰყვება შენი ნიღაბივით ჩამქრალი სახე,
და ახსოვს, რადგან სახე მუდამ უნდა ახსოვდეს
გარდაცვლილისაც — ნაკვთებში რომ იგროვებს ნაღველს...
აჰა, მურდალი ბედისწერის ნამოქმედარი,
მან სისაძაგლე ჩაიდინა, როგორც გმირობა,
ის მთელი ღამე ცხენზე იჯდა, — უნდო მხედარი,
მერე ელოდა ცრემლს, სინანულს და... გულგრილობას!
ო, რა მარტოა, ღმერთო ჩემო, ადამიანი,
ისიც, რომელიც არ ამხელდა ამ მარტოობას,
უკვე დაკრძალვის რიტუალმაც გადაიარა,
ბედისწერა კი მაი
...
კითხვის გაგრძელება »
| |
