 სასიყვარულო ისტორიები ***არ მინდა ღმერთო, შემიბრალე ნუ გამწირავ......ღმერთს არ ესმოდა მისი...თვალსა და ხელს შუა აკლდებოდა დრო, ორი დღე გავიდა უკვე... ის კი იწვა დაფიქრობდა, ცდილობდა მის მახსოვრობაში შემორჩენილი ყოველი წამი აღედგინა......ღმერთს არ ესმოდა მისი... ანგელოზს რა უნდაო მიწაზე...`ღმერთო! მაცოცხლე გემუდარები!.. მის უნახავად მაინც ნუ მომკლავ!..~ღამითაც არ იძინებდა: `ძილი სამუდამო სასუფეველშიც მეყოფაო,~საათსუყურებდა... გრძნობდა როგორ აკლდებოდა საათები, წუთები, წამები... ყოველ წუთსთავს აბეზრებდნენ მნახველები, უაზრო კითხვებით ართმევდნენ მისთვის ესოდენძვირფას დროს... გაიღებოდა კარები და ცრემლიანი თვალები... ნუგეში...`ნუ გეშინია, მალე გამოჯანმრთელდებიო.~ გასულები კი ამბობდნენ: `ვაი შვილორა ბავშვი უნდა მოკვდესო!..~საათს დახედა... სამი საათის სიცოცხლე დარჩენოდა... როგორ უცბად გასულადრო... როგორ არ უნდა ახლა ვინმემ შეაწუხოს... კარებმა გაიჭრიალა...თაიგული... სიშავემდე წითელი ვარდების თაიგული ფარავდა მოსულის სახეს...`...ჩემი საყვარელი ყვავილები... ნეტავ ვინ მომიტანა?..~ ყვავილებს შორისნაცნობ თვალებს წააწყდა... ის უხერხულად იდგა კარებში, მერე გამოერკვა,მიუახლოვდა... ყვავილებს შორის დაკარგული თვალები დააკავა... სკამი მისწიაახლოს და დაჯდა......ერთხანს დუმილს უსმენდნენ......თვალებით ეძახდნენ ერთმანეთს......ბოლოს დაირღვა სიჩუმე..._დღეს გავიგე შენი ამბავი, არ მჯეროდა სანამ ჩემი თვალით არ გნახე...ბიჭები მაშაყირებდნენ მეგონა... მერე კახამ დაიფიცა... მაინც არ მჯეროდა, ვერვიჯერებდი, ვერ წარმომედგინა... სანამ მოვიდოდი ყვავილები გიყიდე...გახსოვს იები რომ მოგიტანე?!._რა თქმა უნდა..._ერთად რომ დავდიოდით ხელგადახვეულები?_მახსოვს..._გახსოვს ის დღე, სიყვარული რომ აგიხსენი?_რა დამავიწყებს... მე ყველაფერი გავიხსენე, რადგან ვიცი რომ ხვალ აღარვიქნები..._მე შენ მიყვარხარ!.._სიბრალული გალაპარაკებს..._მე შენ მართლა მიყვარხარ!.._არ მითხოვია შენთვის შებრალება..._შენ არ გჯერა ჩემი, მე კი ვიცი, მაგრამ, აი რა..._არ არის საჭირო, გეხვეწები..._მე, მე შენ მიყვარხარ! ღმერთს გეფიცები მიყვარხარ!.....ისევ დუმილი, არ უნდოდა საათზე დაეხედა, გრძნობდა წუთებიღადარჩენოდა..._იცი რაა?_რაა?_მინდა, რომ ამ ქვეყნიდან წასულს შენი ტუჩების სითბო გამყვეს!.....და ტუჩები დაეწაფნენ ერთმანეთს......ყვირილმა საავადმყოფო შეძრა...თეთრ კარებში შესვლას ერთმანეთს ასწრებდნენ ექიმები, მშობლები,მეგობრები...ლოგინთან დაჩოქილი ბიჭი გაშეშებულიყო... ცხელი ცრემლები ისე მოსრიალებდნენსახეზე, როგორც წვიმის წვეთები მინაზე......სიშავემდე წითელ ვარდებს მოეწყინათ უსიცოცხლო ხელებში......ტუჩებს ჯერაც შემორჩენოდათ სითბო... უიმედო სიყვარული.შენ რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი ღვთის საჩუქარი მეგონე!მეგონა მართლა გიყვარდი და ეს შესაძლებელი იყო!მაგრად შევცდი...ვაი რომ მწარედ შევცდი.შენ ერთ დღეს მოინდომე ჩემი მიტოვება...და მიმატოვე...საბოლოოდ ოცნებები დამიტოვე მხოლოდგული მატკინე,ეხლაც მტკივა გული,და ცუდად ვარ!რატომ მიმატოვე? ეს არ უნდა გაგეკეთებინა...ჩემი გულისთვის მაინც!ხო იცოდი რომ თავგანწირვით მიყვარდი...გელოდე,ძალიან ბევრი...უსაშველოდ,უიმედოდ გელოდე...მეგონა დაბრუნდებოდი!...ჩემს თავს ვატყუებდი ვითომ უბრალოდარ გეცალა ჩემთვის და სიყვარულისთვის.მაგრამ არა...შენ მხოლოდ ჩემი სიყვარულისთვის არ გეცალა!საშინლად განვიცდი უშენობას!მიყვარხარ!!!უიმედოდ და უზომოდ...დავიფიცე რომ15 აპრილამდე...სიყვარულის დღემდე დაგელოდებოდი მხოლოდ...ეს დღე თანდათან იწურება და არც შენ ჩანხარ!!!თითქოს მხიარულად ვარ გარეგნულად...თითქოს ყველაფერი კარგადაა...მაგრამარა!!!ჩემს გულში ცრემლის ტბა დამდგარა!!!რატომ??? რატომ მაინდამაინც მე უფალო? ასეთი რა ცოდვა მაქვს რომსიყვარულში არ მიმართლებს!უფალო მხოლოდ იმას გთხოვდი და გთხოვ ჩემი საჩუქარი დამიბრუნე!გევედრები ...ეს დროც სწრაფად გადის ...და გული სულ უფრო მიკვდება. ესუიმედო სიყვარული ბოლოს მიღებს,მანადგურებს საბოლოოდ!!!დღეს თუ არ გამოჩნდიმაშინ ნელ -ნელა დავიწყებ შენს დავიწყებას! და ეს არ მინდა!დღევანდელ დღეს მაინც გამიხსენე! მე ხომ მთელი ეს დღე...სიყვარულისდღე!...მხოლოდ შენს ზარს და მესიჯს ველოდი! ყველა ბედნიერი იყო დღეს ჩემსგარდა...მე კი სახლში ჩუმად ჩაკეტილი გელოდი ლოცვით...ვედრებით!!!შენ კი არ ჩანხარ! არა და არა...ვერასდროს დაგივიწყებ!!!გთხოვ ჯერ კიდევ არაა გვიან რო დამიბრუნდე!...მიდი ამ დღეს ნუჩამაშხამებ!სულ ორი წუთით მეც გამხადე ბედნიერი ისევე როგორც ჩემი მეგობრები არიან!გელოდები ისევ...იცი, მხოლოდ ერთხელ მინდა ჩაგხედო თვალებში და შენ თვითონგამიმეორო ის სიტყვები რასაც უშენობა ქვია!ისევ გელოდები ...თუ დაბრუნდები წარმოიდგინე როგორც პატარა დაჭრილ ჩიტსრომ შეუმსუბუქო სიცოცხლე ისე იქნება!ისევ გელი ...და გთხოვ გულს კიდევ ნუ დამწყვიტავ და ამ ერთხელ მაინცგამაგონე შენი ხმა! მიყვარხარ!!!შენ ჩემი პირველი სიყვარული ხარ! და ვერ გავიგეასე სწრაფად რატომ წახვედი ჩემგან!!!? \"მეგობრისთვის გითქვამს მიყვარსმაგრამ უნდა დავივიწყოო!\" ეს რას ნიშნავს? ეს სიტყვები მაშინებს ...რატომ?რატომ რა დავაშავე? მითხარი ...შენ ხარ მასეთი თუ მე ვადანაშაულებ ჩემსთავს ყველაფერში არ ვიცი...მოკლედ გეტყვი დამიბრუნდი სულ 5 წუთით მაინც! იმიტომ რომ ამიხსნა ეგ შენისიტყვები.იცი? მზარავს იმის გაგება რომ ვიღაც სხვა გიყვარს და ეხლა მასთან ხარ ,ისბედნიერია შენთან და მხარზე თავდადებული სეირნობთ.არა!!!! არა! ოღონდ ეს არა მე ის მიყვარდათეო
ახალ სკოლაში გადავიდა იმ იმედით რომ loveს დაივიწყწბდა და ახლ მეგობრებ
გაიჩენდა. დიდი ძებნის შედეგად აირჩია ერთი სკოლა შეაბამისად გადავიდა და
პირველივე დღეს გაიცნო ბაჩო, არც უფიქრია რომ შეიძლებოდა ბაჩოს
მიმართრაიმე სიმპატია გაჩენოდა..... მაგრმ ჯერ დამეგობრდნენ, შემდეგ
სეირნობდნენ ერთად და ბოლოს რათქმაუნდა ერთმანეთი შეუყვარდათ კიდეც......
გავიდა რამდენიმე თვე, თეოს თანდათან უფრო მეტად უყვარდებოდა ბაჩო, ერთად
ისეთი საყვარლები იყვნენ... ყველამ იცოდა მათ შესახებ, თითქმის ყოველდღე
ერთად იყვნენ, ხშირად იბუტებოდნენ მაგრამ თეომ ზუსტად იცოდა რომ ბაჩოს
ძალიან უყვარდა და არ ეშინოდა იმის რომ ოდესმე დაშორდებოდნენ ერთმანეთს,
ეს ვერც წარმოედგინა. ერთი წლი გავიდა თითქმის. ბაჩოს რაღაც პრობლემა
ქონდა სკოლაში და სხვაგან მოუწია გადასვლა თეოც თან წაიყოლა, (და
რათქმაუნდა მეც გადავედი) მართლა უყვარდათ ერთმანეთისთვის ბევრი რამ
გააკეთეს, მაგრამ მოხდა რაღაც არავინ იცის რა, ბაჩომ თეოს გამოუცხადა რომ
აღარ უყვარდა.... მის გამო არ მიტირია მგარამ ძალიან მიყვარს ახლაც,
შეუძლებელია ყველაფრის დავიწყება, მე ვერ დავივიწყებ მგრამ მომიწვეს
იმასთან შეგუება რომ ახლა მას სხვა უყვარს, არ ვიცი შემდეგში რა მოხდება
მაგრამ მე ის მიყვარს...... მ ო ლ ო დ ი ნ ი_ასე მგონია ვიღაც უნდა შემხვდეს_ვინ უნდა შეგხვდეს?_არ ვიცი..._მაშ რატომ გგონია?_იცი?... მე ის მიყვარდა!_როდის?_მეც არვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინ_მაინც?!..._სანამ დავიბადებოდი_ვერ გავიგე..._შეიძლება დაბადებულიც ვიყავი, მაგრამ სხვაგან... მე ის მიყვარდა და ეხლაც მიყვარს, სულ მას ვეძებ..._რომ არ შეგხვდეს?_ეგეც შეიძლება_უცოლოდ ხომ არ დარჩები?! მოიყვანე ვინმე..._ვიინ?_რავიცი, ვინმე..._არა, არა, ეგრე როგორ უნდა მოვიყვანო?!_ის რომ არ შეგხვდეს?_რომ მიყვარს?!_ეგეთი სიყვარული არ გამიგონია, არ იცნობ, არ გინახვას და მაინც გიყვარს?!_ჰო, მიყვარს..._იქნებ არ გიყვარს?_მაშ რატომ მგონია რომ უნდა შემხვდეს?!_იქნებ სიზმარში ნახე?_არა, სხვაგან ვნახე სადღაც._გარეგნობა გახსოვს როგორი აქვს?_არა, არ მახსოვს..._მაშ როგორ უნდა იცნო?_ვიცნობ, ვიცი რომ ვიცნობ, არ შეიძლება რომ არ ვიცნო.***_არა..._მერე?!_რა მერე?!_არ მოიყვანე ცოლი?_არა..._რამდენი წლის ხარ?_67..._კიდევ გიყვარს?!_კიდევ..._იქნება შეგხვდა და ვერ იცანი?_ჰა?!..._არა... არაფერი =((აი, დადგა პირველი სექტემბერი, როდესაც ბავშვები ჟრიამულით მიიჩქაროდბენ სკოლაში.-ვაა, გიო როგორ ხარ? როგორ შეცვლილხარ ბიჭო...-რას ვიზამთ სალო უკვე მეათე კლასში ვართ, დრო მალე გადის და ჩვენც ვიცვლებით.. შენ როგორ ხარ?:)-მეც კარგად ვარ...როგორ გაატარე ზაფხული?-აი, იკაც მოსულაა.. რავა ხარ იკუშ? -კარგად თქვენ როგორ ხართ ბავშვებო?-"ჩვენც კარგად!" -უპასუხა გიომ!- ბიჭო შენი შეყვარებული სადაა?-ნათია? არ ვიცი ეე. გუშინ ველაპარაკე და ასე მითხრა მოვალო და მოვა რაა...***დაიწყო სასწავლო წელი.. ნათია და ირაკლი შეყვარებულები იყვნენ! მათ ერთმანეთი მერვე კლასიდან უყვარდათ! ***-დედა მე ცოტახანი ეზოში გავალ, გავისეირნებ.. კარგი?-დღეს ხომ გიორგის დაბადების დღეა შვილო... რატომ არ მიდიხარ?-არ მინდა წასვლა. მირჩევნია გავისეირნო..-არა შვილო ამ წვიმაში რა გინდა გარეთ.. ჯობია გიოსთან წახვიდე ან სახლში დარჩე... თან უკვე ბნელოდა!-დეე, ხომ იცი რომ წვიმაში სიარული მიყვარს...-კაი სალო, მაგრამ ქოლგა მაინც წაიღე!!-დეეე!-ხო კაი, კაი მოდი გაკოცო...-მალე მოვალ...სალომე
ნაზად და ფიქრებში გახვეული მიაბიჯებდა თითოეულ ნაბიჯს...იგი სველდებოდა,
უსველდებოდა, უსველდებოდა ნაზი თმები, რომლებიც მის ლამაზ სახეს
ეალერსებოდნენ... მიდიოდა და ჩერდებოდა, მაგრამ უცებ გაშეშდა, რადგან მის
წინ დაინახა ადამიანი, რომელმაც გული აუჩქარა და გრძნობებში ჩაახედა...-უკაცრავად...-სალომემ მხოლოდ ეს თქვა და თავი ჩაღუნა...-არაფერია! ცუდათ ხომ არ ხართ?-არა...იცით ცოტა შემაშინეთ...-ასეთი საშინელი ვარ? ბოდიში, თქვენი სახელი?-ჩემ
სახელს რა მნიშვნელობა აქვს, სხვა დროს გავიცნოთ ერთმანეთი...იცით მე
მეჩქარება და...აი ეს დანა სამახსოვროდ დაიტოვე ჩემგან, ეხლა კი უნდა
წავიდე...-მადლობთ! იმედია კიდე შევხვდებით, დროებით!!***-ბიჭო რა გჭირს ტოო...ვეღარ გცნობ.. რა იყო სიყვარულმა დავიჯერო ასე დაგადებილა?-გიო გამანებე თავი რაა!! ეხლა შენი ნერვები არ მაქვს არ მინდა! არ მინდა ნათიაზე ლაპარაკი...-რა? მოიცა, მოიცა, შენ და ნათია ხომ არ დაშორდით ჰა?-არა სულელი ხომ არ ხარ...-ახლა მისმინე, ნათია გიყვარს?-შემეშვი რააა...-არა, არა მართლაა-ხო კაი... აბა როგორ გითხრა? მასთან უკვე 2 წელია ვარ და ვერ მივატოვებ...-სხვა შეგიყვარდა?-იცი
გუშინ წვიმაში გარეთ გავედი და ვიღაც გოგო სეირნობდა, ცოტა შევაშინე,
ალბათ რაღაცაზე ფიქრობდა... გრძელი და წვიმისგან დასველებული თმა, ნაზი და
ნაცნობი ხმა ჰქონდა...-ვიღაცას სიყვარულის ისარი მოხვდა გულშიიი... სახეზე როგორი იყო?-არ ვიცი არ დამინახავს..-ახლა რა უნდა ქნა?-არაფერი..-იმ გოგოს არ დაუწყებ ძებნას? არ გაინტერესებს ვინ იყო?-კი, მაგრამ... სად ვეძებო.. რა სისულელეა.. კაი აბა მაგრად..-მაგრად ძმაა და გრძნობებში გაერკვიე... აბა შენ იცი..***ნატ როგორ ხარ გოგო? რატომ არ დამირეკე გუშინ?-რავიცი...-რა გჭირს?-არაფერი-ცუდათ ხარ?-არა უბრალოდ ცოტა მოვიწყინე-რატომ?-აუ,
სალო არ ვიცი რა ხდება... იკა შეიცვალა....უკვე სამი დღეა რაც ვეღარ
ვცნობ. გთხოვ გამიგე რა ხდება... ხომ იცი როგორ მიყვარს... :(:(:(-კაი, შევეცდები გაგიგო...-გიოს დაელაპარაე რა... იქნება იმან იცოდეს რა დაემართა იკას :(-როდის დაველაპარაკო?-თუნდაც ახლა...-კაი, მაშინ ახლა მე წავედი გიოსთან და შევეცდები გავიგო რა ხდება...-კაი..:( მადლობ სალო...-რისი მადლობ მეგობრები რისთვის ვართ... წავედიი პაკა...-პაკა :(......................-ვინ არის?-გიო მე ვარ სალომე....-ააა... ხო, ხო შემოდი სალო... ჩემთან რამ მოგიყვანა?-ბიჭო იკას რა სჭირს? ნათიამ მითხრა სამი დღეა ვეღარ ვცნობო..-სამი დღეე? ა ხო. ისე მეც შევამჩნიე რაღაცა, მაგრამ ვერ გეტყვი...-კაი რააა.. რატომ ვერ მეტყვი?-განა არ ვიცოდი, რომ შენ და ნათია დაქალები ხართ... წახვალ და ყველაფერს მოუყვები...-გიო ჩვენ დაქალები არ ვართ და ეს შენც კარგათ იცი...-ხო კაი კაი.. იცოდე ნათიას არ უთხრა თორემ დამკარგავ...-ჩუმად ვარ!-რამე არ გინდა? კოკა ან წყალი ან რავიცი რამე არ გინდა?-წყალი მომიტანე ოღონდ ცივი!!-ოკ.. დამელოდე მოვალ... აი გამომართვი..-მადლობ:)-გოგო მემგონი ირაკლის ნათია აღარ უყვარს...-სხვა შეუყვარდა?-არ ვიცი. მეც არაფერს მეუბნება!-აუ რა ცუდია. ნათიამ ეს რომ გაიგოს გაგიჟდება. ალბათ თავს მოიკლავს...-ხოდა შენც არაფერი უთხრა, ვერაფერსაც ვერ გაიგებს და თავსაც აღარ მოიკლავს...-იკას ვინ შეუყვარდა ხომ ვერ მეტყვი?-აი
მაგას უკვე ვეღარ გეტყვი, არ მკითხო რატომ, რატომ არ მკითხო? იმიტომ რომ
ვერ გეტყვი, რატომ ვერ გეტყვი? უბრალოდ ეს მისი პირადულია...***იმ
დღის შემდეგ, რაც ირაკლი იმ გოგონას შეხვდა საკუთარ თავში ჩაიკეტა და
მარტოსული გახდა.. დაეძებდა იდუმალ გოგონას, რომელზეც არაფერი იცოდა,
გარდა იმისა რომ, ის გახდა მისი ცხოვრების აზრი.. სალომ ირაკლის გულში
დიდი ადგილი დაიკავა..იგივეს განიცდიდა სალომეც...ორივე იტანჯებოდა და ფარული სიყვარულით!***ნათიას ყურამდე მიაღწია იმ ამბავმა, რომ ირაკლის იგი აღარ უყვარდა. ნათია კი იტანჯებოდა...შავი ღამეები თეთრად ექცა, მას ეგონა, რომ არასდოს არავინ შეუყვარდებოდა...***გავიდა რამდენიმე თვე და დადგა ის დღე, როდესაც ირაკლი და მისი მეგობრები ამთავრებდნენ სკოლას...ამ
დროს ნათია და ირაკლი დაშორებულები იყვნენ. ისინი ყოველგვარი ჩხუბის და
ახსნა-განმარტების გარეშე დაშორდნენ ერთმანეთს, რადგან ორივენი
ხვდებოდნენ, რომ მათ სიყვარულს მომავალი
|
